لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

هدف از این پژوهش بررسی اثر کیتوزان، تیمول و اتمسفر تغییر یافته بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی، حسی و میکروبی خربزه تازه برش خورده بود. بدین منظور، برش های خربزه در محلول حاوی درصدهای مختلف کیتوزان (صفر، 1 و 2%) و تیمول (صفر، 25/0 و 5/0%) به مدت 2 دقیقه غوطه ور شدند. برش های تازه میوه پس از پوشش دهی و حذف محلول های اضافی و نمونه شاهد (پوشش داده نشده) در اتمسفر تغییریافته (10% دی اکسید کربن) و اتمسفر طبیعی بسته بندی و به مدت 8 روز در دمایC ͦͦ 4 نگهداری شدند. نتایج بیانگر افزایش میزان دی اکسید کربن و کاهش اکسیژن در بسته بندی تحت اتمسفر اصلاح شده و اتمسفر طبیعی همگام با افزایش دوره ماندگاری بود. اما در نمونه های پوشش دهی شده با کیتوزان و تیمول شدت کاهش اکسیژن و افزایش دی اکسیدکربن کمتر از نمونة شاهد بود. در پایان 8 روز نگهداری، افت وزنی در نمونه های پوشش دهی شده با کیتوزان و تیمول و نگهداری شده تحت اتمسفر تغییر یافته بسیار کمتراز نمونه شاهد بود (34/0% در مقایسه با 60/13%). افزایش غلظت کیتوزان و بسته بندی تحت اتمسفر تغییر یافته سبب افزایش حفظ میزان مواد جامد محلول، اسید قابل تیتراسیون، اسید اسکوربیک و سفتی بافت برش های خربزه شد، اما افزایش غلظت تیمول تاثیر معنی داری بر این ویژگی های کیفی نداشت. شاخص-های رنگی میزان سبزی- قرمزی (a*)، میزان آبی- زردی (b*)، میزان روشنایی (L*) و شاخص قهوه ای شدن (BI) نیز تحت تاثیر نوع بسته بندی و غلظت کیتوزان قرار گرفتند، اما، تیمار با تیمول بر شاخص های رنگی برش خربزه تاثیر معنی داری نداشت. اثر متقابل غلظت کیتوزان و غلظت اسانس نشان داد که برش های خربزه تیمار شده با غلظت 1% کیتوزان و غلظت های 25/0 و 5/0% تیمول دارای کمترین میزان بار میکروبی بودند. پوشش دهی با کیتوزان و تیمول و هم چنین نوع بسته بندی بر همه صفات حسی برش های خربزه (تاثیر معنی داری داشت (05/0 P<)؛ و ارزیابان در پذیرش کلی، غلظت 1%کیتوزان را بر غلظت 2% ترجیح دادند.

اسید فسفریک در صنایع غذایی و دارویی کاربردهای فراوانی دارد، اما اسید فسفریک تهیه شده به روش فرایند تر، که معمولترین روش تولید آن در جهان است ناخالصیهای زیادی دارد. به همین دلیل برای تولید اسید فسفریک خوراکی باید آن را خالص کرد. خالص سازی اسید فسفریک خوراکی از یونهای سمی و فلزات سنگینتر اهمیت ویژه ای دارد. برای خالص سازی باید مراحل لخته سازی، شفاف سازی، رنگ بری، رسوب گیری با سولفات، صاف کردنهای پی درپی، استخراج با حلال و مبادله یون انجام شود. در این پژوهش در لخته سازی از پلی اکریل اسیدها و رزینهای پلی اکریلونیتریل و برای شفاف سازی از روش برینش استفاده شد. برای رنگبری کربن فعال و برای رسوب دادن فلزات ارسنیک، آهن و آلومینیوم به ترتیب مس به صورت ارسنید مس و اسید استیک گلاسیال به کار رفت. حذف فلوئور با افزایش نمکهای سدیم و پتاسیم در محلول گرم و حذف سولفات به کمک نمک باریم انجام شد و در استخراج با حلال از حلال گزینشی، تری n بوتیل فسفات استفاده شد.

به منظور افزایش عمرقفسه ای آریل های انار از اسید اگزالیک و اسید آسکوربیک با غلظت های 5 و 10 میلی مولار استفاده شد. آریل ها به مدت پنج دقیقه در تیمارهای فوق غوطه ور شده و پس از خشک شدن در دمای آزمایشگاه، در درون ظروف پلی اتیلنی با استفاده از پوشش سلوفان بسته بندی و به دمای چهار درجه سانتیگراد منتقل شدند. برخی صفات کیفی، کمی و بیوشیمیایی نمونه ها، در زمان های هفت و 14 روز بعد از انبارداری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد تفاوت معنی داری بین تیمارها در اکثر صفات مورد ارزیابی وجود دارد. آریل های تیمار شده با اسید اگزالیک و اسید آسکوربیک در مقایسه با شاهد دارای کاهش وزن و درجه سرمازدگی کمتری بوده و دارای کیفیت و بازارپسندی مطلوبی بودند. تیمارهای اسید اگزالیک و اسید آسکوربیک موجب کاهش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز و مقدار فنل کل گردید در حالی که مقدار ویتامین ث، آنتوسیانین و ظرفیت آنتی اکسیدانی نمونه های تیمارها در مقایسه با شاهد بالاتر بود. نتایج کلی نشان داد ترکیبات اسید آلی باعث کاهش تخریب آریل انار در زمان نگه داری در سردخانه شده و به عنوان تیمارهایی مناسب برای حفظ کیفیت پس از برداشت آریل انار می باشند.

به منظور ارزیابی تاثیر دما، خشکی و پرایمینگ بر شاخص های درصد و سرعت جوانه زنی بذر ذرت، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح آماری کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل سطوح دمایی (5، 10، 15، 20، 25، 30، 35 و 45 درجه سلسیوس)، پتانسیل خشکی (0/0، 4/0-، 8/0- و 2/1- مگاپاسکال) و اعمال پرایمینگ (شاهد، هیدروپرایمینگ، آبسیزیک اسید، جیبرلیک اسید و سالیسیلیک اسید) بودند. بنا بر نتایج این پژوهش، افزایش دما و خشکی سبب کاهش پارامترهای درصد و سرعت جوانه زنی شد؛ به طوری که در پتانسیل های کمتر از 8/0- مگاپاسکال در تمامی سطوح دما و خشکی، کاهش معناداری در شاخص های ذکر شده مشاهده گردید. در دمای 35 درجه سلسیوس، درصد جوانه زنی در شرایط بدون اعمال پرایمینگ از 94 به 36 درصد (خشکی2/1- مگاپاسکال) کاهش یافت. تحت این شرایط، تیمار جیبرلیک اسید سبب بهبود جوانه زنی شد. برای تعیین دماهای کاردینال ذرت از مدل های رگرسیونی (دندان- مانند، دوتکه ای و بتا) استفاده شد. طبق نتایج آزمایش، مدل دندان- مانند، به عنوان بهترین مدل ارزیابی شد و بر اساس آن، دمای پایه، مطلوب 1، مطلوب2 و حداکثر به ترتیب 51/9، 12/24، 35 و 6/44 درجه سلسیوس برآورد گردید. به منظور بررسی تاثیر دما و پتانسیل آب بر جوانه زنی بذر تحت شرایط خشکی از مدل رگرسیونی غیر خطی هیدروترمال تایم استفاده شد. با توجه به آن که افزایش مقدار انحراف معیار از دمای پایه نشان دهنده توانایی جوانه زنی بذر در پتانسیل های متفاوت اسمزی است، هیدروپرایمینگ، جیبرلیک اسید و سالیسیلیک اسید سبب افزایش این مقدار نسبت به تیمار بدون پرایمینگ شدند.

مقدمه: هدف از انجام این تحقیق آزمایشگاهی، بررسی میزان اثربخشی اتیلن دی آمین تترااستیک اسید 17 درصد، اسید مالئیک 5 درصد و اسید فسفریک 6 درصد در برداشت لایه اسمیر توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی، تعداد 80 دندان تک کاناله انسان به سه گروه آزمایشی 25 تایی برای آزمودن با اتیلن دی آمین تترااستیک اسید 17 درصد، اسید مالئیک و اسید فسفریک جهت برداشت لایه اسمیر و یک گروه شاهد منفی 5 تایی تقسیم گردیدند. پس از آماده سازی کانال ها به روش استپ بک تا فایل شماره 40 در ناحیه اپیکال و فایل شماره 80 در ناحیه کرونال، شستشوی نهایی کانال ها با نیدل گیج شماره 30 توسط 5 میلی لیتر از هر کدام از محلول های مورد آزمایش به مدت 1 دقیقه انجام شد. سپس ریشه ها به صورت طولی برش داده شد و با عمل وجینگ به دو نیمه تقسیم شدند و پس از آن در نواحی کرونال، میانی و اپیکال از نمونه ها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی تصاویری تهیه شد. سپس تصاویر توسط دو مشاهده گر بر اساس میزان حذف لایه اسمیر نمره گذاری شدند. در پایان پس از جمع آوری اطلاعات، نتایج توسط آزمون های Kruskal-Wallis و Mann-Whitney جهت مقایسه دوبه دو بین گروه ها و Friedman و Wilcoxson برای مقایسه نواحی مختلف کانال در هر گروه استفاده شد (a=0.05).یافته ها: سه محلول شستشو دهنده کانال در برداشت لایه اسمیر تفاوت معنی داری را نشان ندادند (p value= 0.492). با بررسی نواحی مختلف کانال سه روش تفاوت معنی داری را با برتری ناحیه کرونال نشان دادند (p value= 0.001).نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، محلول های مورد مطالعه به یک میزان در برداشت لایه اسمیر از دیواره کانال موثر بودند.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.